Onrust.
Het valt als stenen uit de hemel
als last die wringend knaagt
de keurberichten van het heden
die zo mijn daagse tred belaagt.
Een negatieve stroom van beelden
vernietigend en desastreus
glijdt langs mij heen in een niet willen
doet zich zo voor als een’ge keus.
Mijn denken wordt er door beïnvloed
het kapselt zich als spinnenweb
en vangt mij in haar tere weefsels
en toch ervaar ik het als nep……
zoveel meer krult zich in de vreugde
van ’t goede dat haar overkomt
doch slechts versluierd wordt ervaren
en nergens haast wordt opgesomd.
ik proef de liefde , voel de daden
die mij omringen als een krans
waarin veel bloemen staan gestoken
die kleuren in het daagse thans.
‘k ervaar de krachtstroom van het geloven
die mij verplaatst van uur tot uur
en mij de warmte doet ervaren
te midden van het koude guur.
Ik zoek de rust in diepe stilte
die zich vertaalt in nederigheid
om ’t Grootse in mij op te nemen
zo mij een plaats reikt in de tijd.
th.