Bijna twee jaar terug besloot jij om te gaan
Ik had je nog zoveel te zeggen, zoveel te vragen
Alsof mijn wereld in elkaar storte
Alsof de grond onder mijn voeten verdween
Alsof mijn adem werd weggenomen
Alsof ik niet wakker kon worden uit mijn ergste nachtmerrie
Ik had je willen helpen, je wakker willen schudden
Je willen laten inzien hoe waard jou leven was
Je laten voelen hoe ontzettend veel je voor mij betekende
Ik had je willen smeken om hier te blijven, bij mij
Maar je bent weg uit mijn leven, voorgoed
Een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen
En ja het gaat nu goed met mij
Ik ben eindelijk weer blij
Maar jij bent het die ik mis
Jij bent de gene die in mijn leven ontbreekt
Nog steeds voel ik die pijn
Dat oneindige verdriet
Niemand begrijpt het
Jullie kenden haar immers niet