weer ging er een nacht voorbij
vol dromen overladen met onzekerheden
maar toch telkens weer die hoop
dat kleine sprankeltje in de duisternis
dacht eerst dat het voorgoed uitgedoofd was
want voelde me zo machteloos in het donker
toch kwam het telkens weer terug
gaf het me de moed door te zetten
een dromer zweeft misschien te vaak
maar ik geloof en ik weet
achter de wolken stralen sterren en de maan
hoe dreigend het zwart ook is
elke morgen is daar weer de zon
en ontwaakt de nacht uit zijn slaap