Af en toe kan ik nog steeds niet geloven,
Dat je zo tegen me hebt gelogen.
Misschien wil ik het wel niet weten of zien.
Want het doet pijn, je weet dat ik die tranen niet verdien.
Ik zou alles doen om het te mogen herhalen.
Het overdoen om het mooier te verhalen.
Terug gaan naar het begin, toen jij ook hield van mij.
Toen ik het gevoel had dat we samen waren en toch vrij.
Ik wou dat je me nooit had weggeduwd, zo liefdeloos.
Ik wou dat we nog steeds waren als toen, zo close.

En nu, nadat je me zo hebt laten gaan.
Durf je ineens terug te komen en naast me te gaan staan.
Ik heb spijt is wat je zei.
Ik ben dit zat, single zijn is niks voor mij.
Het was nog moeilijker om hierop nee te zeggen,
Dan toen ik me bij het verlies van jou neer moest leggen.

Ik kan je zeggen, liefje, ik hou nog steeds van jou.
Maar we moeten verder, en gauw.
Ik zal je nooit vergeten, echt niet hoor.
Je was de liefde van mijn leven, door en door.
Maar ik moet genoegen nemen met een tweede soulmate,
Want wij samen is te heftig, ik ben niet de enige die dat weet.
Ooit een keer kunnen we samen zijn.
Maar alstjeblieft niet met die oude pijn.
Dus ik zie je over een eeuw of een jaar.
With love, Saar.