Het uitzicht schittert
tussen de smeltende eiken.Het roerloze donkerblauwe tapijt
wordt slechts verstoord
door fluisterende sneeuwkristallen
vallend in de peilloze diepte.De zon priemt aan de horizon.Voor het eerst in lange tijd
horen de wolken haar aan
en varen eerbiedig uiteen.De aarde zuigt aan onze voeten.Hoger, op de berg
strekt het maagdelijk witte kleed zich uit.en staart ons onbewogen aan.Voorzichtig betreden we zijn domein.Onmiddellijk boren onze voetstappen
diepe kraters in zijn blanke buik.Een nieuwe ijstijd
ontvouwt zich voor onze ogen.De vulkaan zwijgt
en wij spreken slechts met onze adem.7 mei 2010
| Peace: | Donderdag, februari 03, 2011 16:39 |
| Oooo deze is echt grandioos mooi!! Meestal vind ik beeldspraken zo''n onzin, maar wat jij zegt ''klopt'' met mijn beelden en herinneringen. Heel prettig. Het klopt gewoon. Het loopt en alle woorden zijn perfect... |
|
| De kleine Vos: | Maandag, mei 17, 2010 14:14 |
| stil meegenieten groetjes Sonja |
|
| switi lobi: | Zondag, mei 16, 2010 21:45 |
| Ooo.. erg mooi! | |
| trucker klaas: | Zondag, mei 16, 2010 14:33 |
| mooi winters tafereel ... zwijgend gadegeslagen :) groet ,klaas |
|
| kerima ellouise: | Zondag, mei 16, 2010 14:20 |
| jee, wat een prachtpowezie! liefs kerima ellouise |
|
| Auteur: Edwin van Rossen | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||