de maan schijnt boven de rand van een zwart bomenlandschap aan het einde van de tuin
een ring van schijnbare nevel draagt het weerkaatsend licht tot aan flarden van pluizige wolken
de slaap wil niet vlotten en zie in het hoge gewelf een engel van vreugde dansen
ik lijk de vrijheid te vieren aan geketende gedachten en in mijn rieten stoel een sigaret voortdurend vragen stelt;
heeft het leven mij bedrogen met verwachten of zag ik de zon door een bril zonder glazen hoe het ook zij, mijn geest is te helder voor mijn slaaptegoed in bed: het bloed blijft door de hersenen razen
ik tuur in de verte van het verleden en verdwaal in de massaliteit van minuten die wel verstrijken, maar als de dood zijn voor het ongrijpbare heden
hoe is de zomer waarin ik het gras kan ruiken of de ogen van een kind die sprakeloos over de toekomst vertellen en de zucht van verlichting na een zit op een Amsterdams terras
- julius dreyfsandt zu schlamm -
Gecontroleerd door:
Reactie op dit gedicht
julius dreyfsandt zu schlamm vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij de Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de gedichten freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de gedichten freaks blijven te alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
-