Het is alweer zover.!
En ja hoor het is alweer zover.
Weer een kerel bij me weg,
Geef het een gouden ster!
Niet snappent wat hem nou eigenlijk bezield,
dingen gezecht die niet kloppen.
Niet snappend dat hij weer een stukje hard vernield.
Die onzekerheid was nog niet eens verdwenen,
Je wist dat en zou er alles aan doen om het weer te helen,
en onderstussen raken de gebroken stukken tot stenen.
Niet snappend wat met mannelijk geslacht meer is.
Niet sappend dat ze denken te kunnen houden van.
Dat de woorden waar het vandaan kwam,
Niet het hard, maar de hersenen zijn met liefde als groot gemis.
Weten mannen tegenwoordig wel wat houden van inhoud.?
Of laten ze de vrouwen die dat nog wel weten hun volledig koud.!
Weten ze wel wat het eigelijk diep van binnen met een vrouw doet,
als ze weer word verlaten.
Dat een vrouw tog nog alles doet met alle moed.!
En probeert alles achter zich te laten.
Ben in ieder geval blij dat jij dingen zecht die niet kloppen.
Nu is het beter zo, en hoef ik gelukkig niet alles op te kroppen.
Zou er eigelijk wel een man die weet van houden van bestaan.?
Voor eens iemand die de waarheid spreekt.?
Die het ook gewoon laat zien en meent dat hij je niet meer laat gaan.
Iemand die je wel snapt en je woord wel zal verstaan.
Maar nu is het weer eens zover dat ik weer eens te veel nadenk.
Maar wel mijn voetstuk zal staan.!
Want als er wel 1 ding is wat ik heb geleerd.
Is het wel dat een liefd die te snel begint, nooit goed zal gaan.!