Dagen, doordrenkt met de onvermijdelijke smaak en geur van dorre bladeren die uitgezogen en ontdaan zijn van al hun levenssap en hoopvol de zoete modderige aarde opzoeken om daar langzaam te ontbinden in eeuwige rust.
Dagen die je gemoedstoestand tot ver beneden het vriespunt brengen en je ledematen doen verstarren.
Je hersens die verlangen naar een verandering, smekend biddend om je stervende vicieuze cirkel tot nieuw leven te brengen.
Een nieuw doel verdrongen door een groeiende ergernis gehuld in een cocon van haat.
Wanneer hij volgroeit zal zijn zal het omhulsel barsten en zal de doodsvlinder uitvliegen, het snerpende licht in, die zijn slijmerige vleugels van de geboorte zal drogen.