Gewoon
In leven blijven zonder water of brood
Tijdsbeelden dolend door mijn hoofd
Momenten van verrukking en geloof
Vallen in het diepste diepe van een ijzige kloof
De warmte van deze liefde zonder hoop
Gelukkig delen, gedachten uit de knoop
Gewoon, normaal of simpele ziel
Het allerenige waar ik voor kniel
Mijn lief wachtend op dat ogenblik
Dat alles zo kon zijn zonder gesnik
Leven van jouw zonneschijn en mijn rust
Wat meer is er nodig toe zeg het mij gerust
Dit is alles wat ik nodig heb om te kunnen bestaan
Je zit in mijn hart en ziel, dit laat ik mij niet ontgaan
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Michael van Eijk | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||