De zoon
die om zijn vader weende
zijn groot verdriet
zoals hij lag
bleek en koud
en zonder troostende woorden
bleef zijn gemoed
als de beker
die eerst overloopt na de laatste
druppel
zo het verdriet.
En na de tijd
toen hij hem zag
bleef de herinnering
hoe hij daar lag
bleek en koud
en zonder troostende woorden