liefste peter,
jij was iemand waar ik altijd op kon rekenen
waar ik alles kon tegen zeggen
je ging elke morgen fietsen
om van de wereld te kunnen genieten
tot je s'morgens weer eens ging rijden
je was al lang weg tot we telefoon kregen
een vriendelijk stem zei ons "je peter is overleden"
daarstond ik dan alleen met mijn tranen
afvragend wat er gebeurd zou zijn
later kreeg ik dan te horen dat ze je hadden gevonden
en je zo rap mogelijk naar de kliniek hadden gezonden
toen ik dit wist stonden ik mij nog af te vragen waarom jij
maar langs een kant was ik blij
dat je gestorven bent zonder pijn
maar toch het is een groot gemis
want ik weet dat je nooit zult opduiken uit het niets
ik mis je nog altijd
en zeker in moeilijke tijden
en dit zal altijd zo blijven