Ro,
Ik staar door tijd
herinneringen vervagen
- zoals vele tranen ook mijn zicht
Het is een feit
in mijn meest donkere dagen
ben je blijvend
mijn bijstaand licht
Ik kan uren turen in het niets
waar zoveel achter gebleven is
seconden tellen van leven
als talloos gelittekend gemis
- geest omgeven voorbij
een ontelbaar kwellen
te onnoemelijk stekend
brandend bloedend
en doorbrekend
- diep binnen mij…
Marousia: | Maandag, januari 25, 2010 21:59 |
Heel herkenbaar in een parel heb jij dit schrijven verwerkt. Liefs van Marousia | |
Tammi: | Maandag, december 21, 2009 01:00 |
zoo mooi en zo herkenbaar, xxxmij |
|
Marousia: | Zondag, december 20, 2009 21:20 |
Zeer rakende geschreven, zo voelbaar verdrietig dit gemis. Liefs van Marousia xx | |
nana: | Zondag, december 20, 2009 18:11 |
....... alle liefs |
|
christina: | Zondag, december 20, 2009 00:13 |
het gemis kan zo kwellen en nooit verdwijnen maar scherpe randjes zullen slijten ..maar was er geen gemis dan zou er niets zijn geweest ..terug denken gaat straks met lach en traan liefs en knuffie |
|
Will Hanssen: | Zaterdag, december 19, 2009 22:57 |
Dit gedicht raakt........ bijzonder mooi geschreven. Liefs, will |
|
ninodepino: | Zaterdag, december 19, 2009 22:45 |
sterkte dat het gehoord mag worden! grtjs, |
|
Jannie Hoogendam: | Zaterdag, december 19, 2009 21:30 |
Bijzonder mooi gedicht, met welliswaar een droeve ondertoon Sterkte en liefs Jannie |
|
Auteur: xavion | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 19 december 2009 | ||
Thema's: |