Ik zit in het geloof met veel vragen
Om er verder mee te komen moet ik het er maar eens op wagen
Om die dingen te verwoorden in een gedicht.
Vaak helpt dat en wordt daardoor het verdriet ook wat verlicht.
Want verdriet, dat is wat ik vaak voel.
En Heer, U weet alles, U weet al wat ik hiermee bedoel.
Heer, waarom moet het leven zo moeilijk zijn?
Waarom doen veel dingen wat dat betreft zo’n pijn?
Ik heb nogal moeite met het leven
En vind het moeilijk om controle uit handen te geven.
Ik doe mijn best om op U te blijven bouwen
Maar blijkbaar heb ik nooit genoeg vertrouwen.
Want ik heb veel te maken met tegenslagen.
Maar houdt het ook eens op? Soms kan ik het haast niet verdragen.
Diep van binnen weet ik wel dat U naar me omziet
Maar ik vraag mezelf af: waarom merk ik dat niet?
Komt het bijvoorbeeld door mijn zelfhaat
Dat ik niet echt durf te geloven dat U achter me staat?
Wilt U me helpen om mezelf te accepteren?
Het is iets dat ik ondanks hulp en therapie maar moeilijk kan leren.
Ik probeer het maar snap bijna niet dat U echt van me houdt.
Voor mijn gevoel doe ik immers veel fout.
Dat ik door dit alles er tegenop zie om naar de kerk te gaan, doet me pijn
Maar ik vecht ertegen want ik wil niet steeds bang of boos zijn.
Ik blijf knokken zodat ik straks weer durf te zeggen:
“Heer, ik wil mijn leven in Uw handen leggen.”