Gezellig vakantie, nog maar één week te gaan,
met moeder thuis, want kan er fout gaan?
dan belt opeens de buurman van oma,
"Hallo, kan ik je moeder spreken?"
Ik geef de telefoon aan mijn moeder.
Ze neemt hem aan, en legt hem later weer op.
"Oma is naar het ziekenhuis gebracht" zegt ze
ik raakte in paniek, maar moeder keek me glimlachend aan.
Het bleek heel normaal te zijn dat oma's een paar keer naar het ziekenhuis gaan.
samen in de auto, naar het ziekenhuis toe.
ik lees een stripboek, we rijden rustig.
we komen er aan, oma ligt bij de intensive care.
we gaan naar binnen.
we praten
het bleek allemaal goed te zijn.
oma mocht binnenkort weer naar huis.
's avonds gaan we weer.
maar oma mocht nog steeds niet naar huis.
2 dagen later gaan we weer naar oma.
weer gezellig kletsen.
we kregen nog een ijsje van de verpleegster, omdat de afdeling de beste van nederland zou zijn.
dat gaf me een gerustgevend gevoel
op de beste afdeling van nederland was oma in goede handen
dacht ik
we gingen weer naar huis
de volgende dag weer naar het ziekenhuis
het ging nu niet zo goed, maar oma mocht waarschijnlijk volgende week naar huis
het bezoekersuur duurde maar een uur.
ik zat steeds op de klok te kijken
zonder te weten dat dit mijn laatste uur met oma was.
ik voel me zo schuldig nu.
waarom zat ik op de klok te kijken.
waarom vertelde ik oma niet hoeveel ik van haar hield?
maar afijn.
we gingen weer naar huis
oma bleef in het ziekenhuis
een week later ging het opeens heel slecht
oma werd in slaap gehouden, omdat ze heel veel pijn had.
ze werd naar een ander ziekenhuis gebracht
gaat het nu net als met opa? vroeg ik
gaat oma ook dood?
nee hoor, zei mijn moeder
oma overleeft dit wel.
dinsdag kwam ik thuis.
van buiten zag ik dat mijn nicht bij me was.
ik kwam binnen.
toen zei mijn vader het.
Oma is vanochtend overleden...