Tranen vallen uit wonden,
Open gescheurde wonden.
Je bent een bladzijde dat aan mijn boek is vastgebonden,
Je bent het bloed dat ik aantref
als ik mezelf verwond.
Maar je bent ook de glimlach op mijn gezicht
als ik aan je denk,
Ook al zijn mijn gevoelens door jou gekrenkt.
We zijn weer overnieuw begonnen,
Ik wil het niet meer,
Misschien kunnen we beter afscheid nemen
want elke ruzie doet teveel zeer.
Met bloed heb ik mijn liefde voor je getoond.
Niks is veranderd, het heeft zich niet geloond.
Dit is mijn pijn,
Dit is mijn verdriet,
Dit is mijn schaamte,
Dat jij nog steeds niet ziet.
Ik staar uit het raam
in de hoop dat ik een glim van je ontvang.
Ik denk aan de mooie tijden en veeg een traan van mijn wang.
Ik lees een gedichtje dat jij voor mij hebt geschreven,
Ik denk aan toen, ik denk aan nu,
Zonder jou wil ik niet eens leven.
Ik weet dat het bloed jou niet zal bevallen.
Ik laat een traan
op je foto vallen.
Wat is er met ons verkeerd gegaan?
Wanneer is onze slechte band ontstaan?
Waarom kunnen we niet terug naar hoe het was?
Waarom heeft negativiteit ons aangetast?
Maar ik weet niet waar ik moet beginnen.
Ik wil je voor nu en altijd voor mij winnen.
Ik wil hebben dat je voor altijd bij mij zult blijven
en dat we niet in een diepe zee zinken,
Maar juist stabiel zullen drijven.
Ik weet niet hoe ik de eerste stap moet maken.
Hopelijk zullen we ooit uit deze nachtmerrie ontwaken.
Als ik aan je denk
maak je veel emoties los.
Je maakt me warm,
Je maakt me blij.
Hoe dan ook, ik hou van je
en jij hopelijk ook nog van mij..