alleen
Lieve Kim
Daar ben ik dan weer helemaal alleen.
ik moet er erg aan wennen
kort geleden ging je heen
niet meer samen hollen,
of spelen met de bal
we konden samen zo dollen
weet je nog wel
de laatste dag van je leven
we hadden feest
lekker wandelen in de zon
samen naar onze wei geweest
eten zo veel we wilden
ons vrouwtje speelde de hele dag met ons
toen kwam het moment van afscheid nemen
je ging weg ik keek je na
en dacht waar ga je heen zonder mij
je was erg ziek en niet te genezen
16 jaar mocht je worden
je was sterk dat heb je bewezen
tot de laatse dag was je er voor mij
nu lig ik hier alleen
lig op ons bankje en mis je zo
zo zonder jou om me heen
dank je voor alle jaren
je was voor mij een vriendin en maatje
zo was er geen een
Een knuffel en een pootje van mij
je vriendje Joey
Reacties op dit gedicht
| Ecos: | Donderdag, november 19, 2009 13:41 |
| Ik weet van je gevoelt heb. Heel kracht en sterkte. Evert |
|
| Omni Allumini: | Dinsdag, november 10, 2009 23:19 |
| Mies hopman klinkt lief :-) sneu, maar dat beestje had het vast slechter kunnen treffen x | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mies Hopman | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2009 | ||
| Thema's: | ||