Het is niet zozeer dat mijn
hart de vluchtweg is van de bruid, neen
de jonker was van huis uit arm
***
kromme tekens een stip met een haal
met aan het eind dat open maar verwaant
steeds maar weer het antwoord weet
al zijn de vragen onschuldig
doch is het berouw verankerd
in het meisjes hart dat niet één
maar vele kamers had.
en dan zo-even en zo fictief
dat god de namen niet eens wist
sloop hij in de rode nacht
als een dief door de sponningen
van het duister
switi lobi: | Woensdag, november 04, 2009 22:00 |
Die sponningen zijn eng.. ze verbergen meer dan lief is. Wauw Elze, wat een gedicht! Liefs en fijne avond, switi lobi |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 04 november 2009 | ||
Thema's: |