Daarboven is het een chaos,
ik weet niet meer wat wat is
of waarom het überhaupt daar ligt.
De herinneringen spreken elkaar tegen
en ze verdringen elkaar elke keer,
maar ik wil geen van die zien.
Ik wil dat anderen zich tonen,
gelukkige herinneringen
die ergens verborgen liggen.
Onder een dikke laag stof,
stof van enkele jaren geleden
vind ik nog een mooie parel
die me herinnert aan alles
wat goed was aan jouw,
niet aan het verraad.
Ik laat een zucht ontsnappen
aan mijn dunne donkerrode lippen
en verlaat dan weer eens
deze zolder bestaande uit herinneringen.