Toen:
Ogen blind voor wat ze niet zagen
Werden overspoeld door tranen vloed
Waarom al die onbeantwoorde vragen
Komt dit ooit nog goed…
Nu:
Ik ben meer gaan genieten van de kleine dingen in het leven
Vaak gelukkig maar soms ook bedroeft
Blij en gelukkig zijn is mijn streven
Maar tranen in mijn ogen als ik denk aan de dag dat ik je begroef
Het is goed om die dag te herdenken
Om stil te staan bij wat ik ben verloren
Als ik naar je toe wil moet alles zwenken
Maar sta ik bij je graf voel ik me bevroren
Door de stilte helemaal opgezogen
Raar dat ik het akelig vind om hier te zijn
En sta dan minuten lang onbewogen
Deel ik hier met mijn moeder en broertje onze pijn