het blad nog naakt bij ons ontmoeten
proef ik de droefheid van nog niet geschreven zinnen
de ongeschreven tekst waardoor ‘k moet boeten
geeft zich niet bloot al zou ik zelf wel willen
en ‘k denk eraan om heel hard weg te rennen
voor wonden die nog lang niet zijn genezen
tot ‘t beeld mij treft en al mijn vrezen
iets blijft waaraan heel moeilijk valt te wennen
niet zichtbaar druppelt leven uit de woorden
het ritme voelt als hemelse akkoorden
gespiegeld in de ogen van mijn eerder zwijgen
is het papier veel meer dan enkel zielenheler
- mijn lievelingsplaat draait antiek op een speler -
al wil ’t gedicht nog steeds niet vorm krijgen.
sunset 16-10-2009
Kuijlemans F.: | Zondag, oktober 18, 2009 16:26 |
Zo netjes sonnettisch, haast te netjes voor zo''n heerlijk woeste en schoonelijk vrije ziel.. Wellicht dat vormen zich tonen bij het openrijten van lijf en geest, bloot, onstuimig, en woekerend in het ondragelijke licht van het bestaan. Ruw, rauw en donker zich een weg banend door weifelende gebreken en zwijgzame niemendalletjes. Dapper toch en eervol, zoekende naar die ene zin die hem bevrijden zal.. Hier, mijn liefde voor u |
|
windwhisper: | Vrijdag, oktober 16, 2009 10:58 |
toch schrijf je een heerlijk dicht Sunset Ingo liefs Cobie |
|
dichterbij: | Vrijdag, oktober 16, 2009 10:10 |
een mooi schrijven lieve groet |
|
Big Lady: | Vrijdag, oktober 16, 2009 09:28 |
erg mooi geschreven knuffels |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 16 oktober 2009 | ||
Thema's: |