Langs de zelfkant van het schemer
starend naar de opkomende maan
in een kolkende rivier van dromen
zal t morgen wellicht beter gaan
verstrikt in netten tule
laat ik prille vlinders los
ik ben er nog lang niet
steeds zoekend in een donker bos
toe hou me vast en laat me wenen
want als ik in verlangen roep
het leven ver achter me wil laten
sta jij dan onverwacht op mijn stoep
kerima ellouise: | Maandag, oktober 19, 2009 13:38 |
''toe hou me vast en laat me wenen''...alleen al uit die enkele zin breekt zoveel emotie uit... mooi en breekbaar gedicht Remie! liefs kerima ellouise |
|
ninodepino: | Woensdag, oktober 14, 2009 21:11 |
ik hoop het erg mooi remie grtjs, |
|
Anastacia: | Woensdag, oktober 14, 2009 20:54 |
herkenbaar mooi verwoord en gedicht liefs fijne avond xx | |
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 14 oktober 2009 | ||
Thema's: |