Ik had een vrouw ontmoet...
Eentje waarvan ik meer wou weten.
Dus ik vroeg haar of ze mee ging want ik had zin om wat te eten...
Ze keek me vreemd aan, maar zei; is goed...
Onder weg naar t restaurant zeiden we weinig tegen elkaar...
We keken elkaar alleen aan, van top tot teen.
-als je die ogen zag-
Het leek alsof zij dwars door me heen keek..
Dat is tog raar...
Nu zitten we aan tafel en hebben net wat bestelt...
Eindelijk spraken we en we hadden het naar onze zin.
Gelukkig maar, want dat is waar het etentje om ging.
Opeens kreeg ik een helder moment,
de dame en ik hadden elkaar niet eens voorgesteld...
Het eten was op en het gesprek verliep sloom...
We keken elkaar aan..
..wachte.. en zeiden tegelijk; zo stom.
Ik kan me niet meer herinneren waneer t was dat ik zo hard lachte..
Opeens pakte zij mijn hand vast en zei;
Wordt nu maar wakker,
Dit is maar een droom...