Joodse begraafplaats.
Serene stilte achter dikke muren
een ijzerenhek met Davidsster .
Geopend om binnen te treden.
Na overleg stonden wij er.
Geen aangelegde paden om te lopen
maar menig weggezakte steen
verstrooid zo in dit Huis des levens
met hun verhalen één voor één.
Drie, vier, vijf tekens op de zerken
daar aan de onderzij vermeld
in het Hebreeuws hier uitgesneden
waar ’t eeuwig zijn is vastgesteld.
Namen van concentratiekampen
vertolken onrecht, leed, verdriet,
wat nimmer had mogen gebeuren
men hier zoveel verzameld ziet.
Toch hangt de glorie van het leven
in de verwachting van hun Heer
die als Messias eens zal komen
op deze plek in volle eer.
De bomen eens gevoed uit d’aarde
tesamen met de mens vergaan
zullen hier immermeer verblijven
of zij nu liggen of nog staan..
Geen plant van buiten komt hier binnen
zodat geen reinheid wordt verstoord.
Alleen wat stenen die verhalen
van het bezoek dat heeft bekoord.
Dit stilte beeld rept van de eeuwen
die waren , komen en vergaan
als straks de graven openbreken
en de Messias hier zal staan.
th