De jongen altijd te vinden onder
de pergola snoepend van de druiven
houd langs de Olivijne pilaren zijn mortaliteit van hem af
Als een groep jolijke adolescenten loopt hij
met de snaveldokters over de markt
De enige die hij zijn vrienden noemt
rondzoekend naar meisjes met bruine haren & blauwe ogen
Om ze liefkozend & majestueus te beminnen!
Oh de admiraalsdochter & haar Guacamole!
Om hem tenslotte bij de uittocht van de vloot van galjoenen
aan zijn lot over te laten op het turkoois archipel
'Ja, ook gij Brutus!'
Dat was zijn epitaaf
“Laten we de jive dansen & de dissidenten saluteren!”