ik breek bloemen
die uit muren groeien
waar jij ooit gelopen hebt
zie het pad
weer warm bloeden
het helle rood wordt zwart
waar eens de gouden zon
mijn wanhoop overscheen
is nu de tijd met mij alleen
nog draagt een roos
het donkerrood haar
groen is geel van sterven
ze droogt tot dood
omdat geen hand haar krijgt
zij zal nooit liefde erven
wil melker
13/09/2009
Big Lady: | Zondag, september 13, 2009 19:31 |
Wauw heel mooi geschreven Knuffels |
|
Aquarel: | Zondag, september 13, 2009 12:01 |
Mooi Wil, Toch, de natuur laat het groen sterven, opdat het terug mag komen. Zo sterk is de natuur eenmaal. Liefs, Aquarel |
|
The Cool: | Zondag, september 13, 2009 10:49 |
Ha wil je kleurt de gedichten als je schilderijen mooi stuk Har (::) |
|
lexx: | Zondag, september 13, 2009 07:56 |
een mooie dichtregel: "groen is geel van sterven." zo schreef ik laatst nog "groen is de kleur van je rooie haar, rood is de draad van je groene schroefje." we zijn gewoon lekker dichterig onderlegd! fijn gedicht dus. | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 13 september 2009 | ||
Thema's: |