Was ik maar weer klein!
Steeds als mensen vragen
Hoe het met mij gaat
Antwoord ik met een leugen
Alsof ik ben een automaat
Zelfs de mensen die me beter kennen
Weten hoe ik me voel
Durf ik niet te vertellen
Wat ik werkelijk bedoel
Dat ik echt niet meer weet wat ik moet
Dat ik baal van alles en iedereen
Dat ik niet weet of ik het leven wel aankan
Hoe blijf ik ooit nog op de been?
Ik haat mezelf zo ontzettend erg
Ik ben afstandelijk naar iedereen
Aan niemand kan ik uitleggen
Dat ik me voel zo ontzettend alleen
Ondanks alle mensen en steun om mij heen
Is de eenzaamheid zo ontzettend groot
Niemand die kan begrijpen
Dat ik van binnen ben al dood
Mijn ziel is kapot
Mijn gevoel is uitgeschakeld
Niemand die erbij kan komen
Zelfs als iemand het verleden oprakelt
Ze kunnen niet bij mijn emoties komen
De tranen komen er echt niet uit
Ik baal er zo ontzettend van
Het liefste gil ik luid
Het lijkt of het me niks kan schelen
Of het verleden me niks meer doet
Dat het me niet stoort dat jullie me opnieuw laten stikken
Dat ik volgens jullie nooit iets doe wat is goed
Maar ik baal er zo verschrikkelijk van
Het doet me zo ontzettend pijn
Van binnen ga ik eraan kapot
Wat was ik weer graag klein
Aquarel: | Dinsdag, september 08, 2009 21:11 |
Noukzz woorden, geven beter weer wat ik je ook zou willen zeggen. Mooi geschreven Jayla, sterkte, Aquarel |
|
Noukzz: | Dinsdag, september 08, 2009 20:19 |
Was niet alleen op de wereld Maar op de wereld alleen. Alleen en zo klein, zo klein en ineen. Ineen en onzeker, onzeker en zonder vertrouwen. Zonder vertrouwen en niet in staat, van mezelf te kunnen houden.. Meid! Wat heftig! Probeer vertrouwen te hebben.. te praten en vooral dicht bij jezelf te blijven. Sterkte! |
|
Auteur: jayla | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 08 september 2009 | ||
Thema's: |