ik ben blij
blij om de rijkdom
waar ik inzit
maar tegelijk ben ik triest
om de eenzaamheid
die ik voel
en tegelijk
onbegrepen
in mijn verschil
met de anderen
ja een beetje als
Charles Foster Kane
niet dat ik een moeilijke mens ben
of
zo vraag ik mijzelf af
ben ik dat wel?
ik heb geen geduld
dat is vervelend
maar nou niet slecht
zelfs niet als ik
op een gebeurtenis moet wachten
ik pas de gebeurtenis aan
als ik enigszins kan
als de gebeurtenis
zal voltrokken worden
met een daad
die ik moet begaan
in dat geval
kan ik het leven
naar mijn hand zetten
een code invoeren
niet meer dan dat
een code voor een daad
geen prijs of wil
zelfs niet die van mij
het is dus de code
die alles bepaalt
de code
waar het om draait
het systeem
dat belangrijker is
dan ikzelf
zelfs al is het
mijn eigen systeem
daden die ik doe
zijn steeds doordacht
ik probeer alles juist te doen
zo is het mij geleerd
ik ben opgegroeid
als een rijke oliemagnaat
dan heb ik leren vallen
en bij die val
is alles gebroken
elke band
met vrienden en vriendinnen
doorsneden als bij de opening
van een nieuw gebouw
van de overheid
diezelfde overheid
die me liet creperen
in hun zelfgegoten goot
en toen ik aan het sterven was
hebben ze mij geschopt
allemaal om de beurt
de een na de ander
ja ik heb leren vallen
maar ook leren opstaan
zelfs al heb ik nooit een keuze gehad
niet toen ik leefde
niet toen ik stierf
en zeker niet
en vooral niet
bij de wedergeboorte
in mijn eigen lichaam
mijn hel is mijn leven
en ik kan enkel hopen
op een hemelhel na dit leven
een dimensie zonder goed of kwaad
een gelukzalig gevoel
dat wijzelf worden
in iets dat niet uit te leggen valt
een sterven?
een leven?
een dag?
een nacht?
het verleden
en het heden
en de toekomst
in een tel tijd?
oh ja ik begrijp het wel
maar wie nog?
het is een zoektocht
mijn leven is een kruistocht
een kruistocht vol avontuur
waar ikzelf
laat mij daar duidelijk in zijn
niets aan gekozen heb
nee
het is het lot dat vastligt
alles ligt vast
en wat komt is zinloos voor nu
ook al is het nu wat komen zal
in het verleden van problemen
bijzonder ingewikkeld
maar ook ingenieus
hoe zou het zijn
om te weten
wat waar en hoe
of zelfs wanneer
de vijfde w
die wij onderscheiden
de wie
is een nutteloze w
er bestaat niemand in een leven
buiten onszelf
is dat egocentrisch van me?
nee
het is een gedachte van me
ja
ben ik egocentrisch?
nee
totaal niet
maar u hebt het recht dat te denken
zelfs de plicht om dit te denken
want alles ligt vast
ook je mening
al heb ik met jouw mening niets te maken
alles ligt vast
weet je
het universum is een betonnen huis
zonder vensters
alles is beton
in het betonnen huis
heerst er lucht
en die lucht
dat zijn wij
wij denken te kunnen leven
in volledige vrijheid van keuze
maar daar is niets van waar
alles ligt vast
en keuze is een illusie
keuzes zijn opgesloten lucht
omringd door
het beton van het universum
en alles wat daarbuiten ligt
dat is de dood
dus vrees de dood niet
want het is een betere ervaring
dan dit hele leven
verdomme
zo lijkt dit schrijven
alsof ik de dood prijs
en het leven minacht
terwijl het deels andersom is
ik prijs de dood
ja
en ik minacht het leven
ja
maar een achtste van mijn wezen
houdt van het leven
dit achtste is veel tezamen
voornamelijk mijn instinct om te leven
zoals het mijn instinct is
om te eten
om te schrijven
en om mijzelf voort te planten
klinkt het grof?
wat dan nog?
kijk alle natuurkunde boeken er maar op na
elk dier heeft de drang
zich voort te planten
en ik ben een dier
net als jullie
ook al passen wij niet
in het doosje van dieren
wij eten nauwelijks planten
maar wel vlees
misschien zijn wij dan toch
vleeseters
misschien is dat de reden
dat corpulentie hoogtij zal vieren
in de 21e eeuw
want wij stammen af
van de apen
en die lieve aapjes
eten heus geen vlees
althans de meeste niet
voor zover ik er iets vanaf weet
wij zijn vlees gaan eten
en daardoor worden we dik
volgens mij
als dit in vraag gesteld wordt
stel jezelf dan eens de volgende vraag
heb jij ooit al een vegetariƫr gezien
die dik was?
nee dus
en dikte is niet ons enig probleem
ook al heeft de ruimte die we innemen
er wel mee te maken
het grote probleem
het overgrote probleem
is dat we veel te lief geworden zijn
Jj zelfs als we echte rotzakken zijn
en dat zijn we
laat ons eerlijk wezen
we zijn veel te lief
en daardoor zijn we tegen
drastische beslissingen
we helpen mensen
zijn tegen geweld
en doen er alles aan
om maar zo lang mogelijk te leven
ja we willen graag
hypocriet als we zijn
blijven wonen in dat betonnen huis
daarom zorgen we ervoor
dat we gezond blijven
daardoor blijven we langer leven
en daarvoor is er plaats nodig
daarom maken we de Aarde kapot
om meer plaats voor onszelf te hebben
en teveel genade te tonen
aan hen die ons mishandelen
de Aarde gaat kapot
en wij zijn er de oorzaak van
nu zeg ik niet
dat we met ons allen
in groep zelfmoord moeten plegen
of meer agressie dienen te tonen
in de dagen van ons bestaan
nee
maar we moeten het goed beseffen
we maken de wereld rot
zowel qua mentaliteit als qua lichamelijkheid
of in dit geval de natuur
en er is geen tweede kans
als onze planeet sterft
dan sterven wij met ze mee
en het zal ons verdiende loon zijn
want we misbruiken
niet enkel onszelf en mekaar
maar ook de natuur
laat ons daar wat meer aan denken
er zijn echt waar
teveel vervuilers
op deze wereld
weet je wat
een goede oorlog
zou zijn?
proper tegen vuil
dat we er eindelijk vanaf zijn
dat we goed zijn en niet slecht
dat het goede het slechte verslaat
voor altijd
of dat het slechte het goede verslaat
voor altijd
wat kan het schelen
als het slechte het goede verslaat
verdwijnt meteen al het slechte
en is het slechte goed
en het verdwenen goede slecht
zo wint het goede altijd
ja ook wijzelf zijn goed en slecht
laat ons dat goed begrijpen
we zijn allemaal
eigenlijk dikke rotzakken
gina_86: | Maandag, september 07, 2009 17:58 |
erg mooi verwoord liefs ramona |
|
Emi4: | Zondag, september 06, 2009 14:44 |
Vlees eet ik al jaren niet meer, anders was ik misschien wel een dik rotzakje, maar er zijn genoeg slanke vleeseters hoor :). | |
Emi4: | Zondag, september 06, 2009 14:40 |
Mooi verwoord, recht uit het hart, ik snap je wel denk ik :). Maar ik ben niet zo dik volgens mij, maar wel een rotzakje misschien, haha ;). | |
CBR: | Zaterdag, september 05, 2009 22:31 |
En egoisten, dat zijn we ook en dan nog veel te veel.Vind ik. Graag gelezen weer. liefs cbr |
|
Aquarel: | Zaterdag, september 05, 2009 21:23 |
Lieve dikke rotzak, Knufje, Aquarel |
|
tinkelbel10: | Zaterdag, september 05, 2009 21:01 |
zo he...dat was even lezen...toch graag gelezen, liefs Tina. |
|
Jannie Hoogendam: | Zaterdag, september 05, 2009 20:54 |
ik vraag me af waarom je dit veel te lange "gedicht"niet onder verhalen zet...Sorry, maar dit lees je niet even 127 grtjes Jannie |
|
M-Rose: | Zaterdag, september 05, 2009 20:09 |
problemen bestaan evenals het zoeken naar oplossingen ervoor. wordt antropoloog en spit in het gedragsverleden een mens blijft een mens. heb je verhaal nog niet gelezen zal het morgen doen. |
|
lexx: | Zaterdag, september 05, 2009 18:47 |
ik ben altijd bang, dat als ik je aanklik, een stuk tekst van hier tot tokio krijg. kennelijk heb ik deze keer geluk :) | |
Anastacia: | Zaterdag, september 05, 2009 18:33 |
goedeavond bart weer een sterk schrijven van je en met veel ben ik het wel eens hoor en ook met dingen niet maar dat mag ook mooi geschreven liefs xxx | |
Auteur: Nummer 127 | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 05 september 2009 | ||
Thema's: |