De straten zijn leeg
Mensen slapen
En denken over wat is geweest
Of wat anders moest zijn
Mijn weg overtreft zich zelf
Tussen kieren en druppels
Gaten en wind
Mijn rits ver en dicht naar boven
Starend naar een voetstap die ik nog moet zetten
En toch voel ik mij niet kwetsbaar
Want ik weet waar ik wil zijn
En ik weet waar ik ben geweest
Misschien is dat het verschil
Maar in de haven van het kennen
Liggen boten onbemand
En de trossen deinen geaccepteerd mee
Waar ik zocht naar erkenning
Spoelde een golf het van me af
En zwom ik zonder vragen door
Waar ik vocht voor liefde
Vergat ik wie ik was
Daar waar het water niet stromen kan
Wijst ze haar terug op haar zelf
En blijft ze wie ze is
Misschien ligt daar mijn grens
Dus wie vraagt om herinneringen en kansen
Vergeet waar ze drijven
Totdat je duikt en het water kan beschrijven
Bemin zonder te beperken
Vergeet het ware niet
Al ligt het dicht bij monumenten van verdriet
Weet dat je daar bent geweest
Als je morgen dichterbij ziet
is Alles vrij