Op een dag zal ik begrepen worden,
zullen mensen mijn gedachtegangen kunnen volgen.
Zien mensen mijn ideeën en denkbeelden in,
zeggen zij: damn, dus dat dacht hij.
Op die dag zal de zon fel schijnen,
en zal er stilgestaan worden bij mijn persoonlijkheid.
Wanneer mijn gedachten dan ben hen in hun hoofd de revue passeren,
's avond bij een goed glas wijn en een nog mooier stuk muziek,
dan zal men zeggen: ik begrijp hem, dus zo zat hij daadwerkelijk in elkaar.
Zijn gedachten zijn zo logisch, het één is een simpel gevolg van het ander.
De logica waarmee ik de dingen zie en soms verblind wordt door de complexiteit van vraagstukken waarbij ik verdwaal in mijn eigen hersenkronkels.
Mijn hersenkronkels, die ervoor zorgen dat ik de persoon ben zoals ik ben,
eigenaardig en niet altijd even goed te volgen. Voor mij is het logica, voor een ander onbehapbaar.
Tot die dag zal ik onnavolgbaar zijn, zullen mijn gedachten, keuzes en meningen niet altijd even goed begrepen worden. Maar diep van binnen weet ik, dat ik mijn tijd te ver vooruit ben, dat men nog niet toe is aan mijn persoonlijkheid en mijn gedachtegangen.