Ikaros opnieuw
Het gaat sneeuwen
de indrukken in het wit gemaakt
vullen zich met vers en zacht
vlokken kosmische deeltjes
Geen weg terug
hemel en aarde even blank
Het grote verdwijnen
kan gaan beginnen
Er groeien vleugels zachtaardig
met donzige veertjes uit de huid
De zon geeft licht en is ver weg
Aarde en warmte duwen hem omhoog
De zee spint haar teerste weefsel
vermengd met lucht vergeefs en golft
tot schuim en as en graf
de indrukken in het wit gemaakt
vullen zich met vers en zacht
vlokken kosmische deeltjes
Geen weg terug
hemel en aarde even blank
Het grote verdwijnen
kan gaan beginnen
Er groeien vleugels zachtaardig
met donzige veertjes uit de huid
De zon geeft licht en is ver weg
Aarde en warmte duwen hem omhoog
De zee spint haar teerste weefsel
vermengd met lucht vergeefs en golft
tot schuim en as en graf
Reacties op dit gedicht
| ©jade: | Dinsdag, juli 28, 2009 20:37 |
| :S | |
| miertje Anastacia: | Dinsdag, juli 28, 2009 20:20 |
| heel droefige en indruk wekend gedichtje sterke met het verwerken van het verlies. schrijven helpt daar heel goed bij .groetjes miertje | |
| ©jade: | Dinsdag, juli 28, 2009 20:05 |
| heel mooi en droef geschreven...sterven is nooit leuk voor diegene die overblijven. xx jade | |
| lexx: | Dinsdag, juli 28, 2009 18:38 |
| barslecht :) helaas. neem je laatste zin: tot schuim EN as EN graf, dat is niet goed he? de zinnen die erboven staan komen uit de boekjes: dus cliche. daar moet het maar mee doen, ik ben verdomme geen opbouwwerker. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||