Deze belofte rijgt naar lucht
en ik denk niet dat we het uit het leven krijgen.
Mijn ik-zijn verstopte zich voor een korte tijd.
Je bent een gebroken belofte
maar ik kan ze niet laten stoppen door te draaien.
Je houd me overdramatisch,
om precies te zijn; jij vermoord me vanbinnen
en ik kan niet stoppen met ademen
al is de lucht zo vervuilt.
En niets lijkt te stoppen
want jij,
je bent als een drug.
Ik kan voelen dat je in mijn aders zit
en door mijn hele lichaam stroomt.
Het geeft me een machtig gevoel
behalve dat ene dat ik haat
te veel om te zeggen,
te weinig om je weg te zenden
en dan, begint alles weer opnieuw.
Wachten, wachten op iets
of op niets.