Depressief.
Zij zag het helemaal niet zitten
rond alles wat er was gebeurd.
Beleefde nu alle impressies
vanuit het donkere gekleurd.
Je kon wel praten, adviseren
wat aanreiken voor alle dag
om daarin langzaam te ontdekken
dat goede raad niet veel vermag.
Alleen stil luist’ren met aandacht
doorbrak de visie donkerzwart
om alles even wel te spuien
uit dat zo diep geplaagde hart.
Heel langzaam losten zich de wolken
die dreigend ’t al hadden bedekt
zich op zodat de zon kon schijnen
en ’t diepe leed was weggelekt.
Duid’lijk is dan dat goede woorden
eerst landen als de leegte wacht
nadat de pijn zich liet vertalen
in ’t luisteren als stille kracht.
th.