Ik ken je niet, toch hoor je bij mij,
ik heb de kans niet gehad,
het was je eigen schuld,
je verliet haar voor mij..
Je hebt me nooit gekend,
toch hoorde ik bij jou,
nooit mn stem gehoord,
maar ach, ik was het gewend..
ik weet dat je spijt had,
maar je overviel me ermee,
ik had je nooit gekend,
dacht je dat ik er niet mee zat?
Ineens wilde je me zien,
je wilde me eindelijk leren kennen,
maar ik wist nou eenmaal niet beter,
ik kon er niet ineens aan wennen..
Verdomme, je wilde nooit mn vader zijn,
en nu moest ik me maar aanpassen?
ik wist niet wat ik moest doen,
ik durfde het niet aan, het deed me pijn..
Nu jaren later, nu heb ik spijt,
ik heb de kans gehad, maar wilde niet,
je bent nu overleden,
alles is nu verleden tijd..
maar hoe het ook liep, wat je ook dacht,
hoe fout je ook zat, net als ik,
ik hou toch wel een beetje van je,
al had je voor altijd gewacht..
Ik heb je nooit gekend..