Oude boom.
Statig verheven, groene omlijsting,
bepaalt hij eeuwenlang het beeld
als middelpunt van markt en plaatsje.
Heeft zo het leven daar gedeeld.
Als deze oude boom kon spreken
kwamen verhalen als een boek
dat ademloos werd uitgelezen.
Zo op het bankje op de hoek.
Over de rust en stille tijd nog.
Zonder het harde motorgeluid
van brommers , auto’s en machines.
Alleen de klok die d’uren duidt.
Was er nog tijd voor de gesprekken
en kenden men elkaars geluk,
verdriet en wederwaardigheden.
Toen nog bevrijdt van stress en druk.
Was er het beeld van paard en wagen
prijkte het koren op het land…..
dat eigenhandig werd geoogst nog.
Behulpzaam in onderlinge band.
Werden hartjes in hem gesneden
verhalen over liefde en trouw…..
waaruit de huw’lijken ontsproten.
Maar ook van eens beleefde rouw.
Werden de wonden van een oorlog,
nog zichtbaar op de oude stam,
gesproken beeld van angst en vreze
toen de bezetter alles ontnam.
Al die niet uitgesproken dromen
ruisen in ’t blad bij kille bries
en komen als wolkjes van verre
omlaag zoals hij ze tot mij blies. th