(Allereerst een korte inleiding om copyrightproblemen te vermijden. Het onderstaande gedicht is mijn vertaling en persoonlijke adaptatie van het Engelstalige gedicht "Fever 103°" uit de bundel "Ariel" van Sylvia Plath. Ik weet niet goed of het toegestaan is dit hier te posten maar vertrouw hiervoor op het kundig oordeel van de moderator.)

Puur? Wat zou dat zijn?
De tongen van de hel
Zijn saai, saai als de eerste, tweede, derde

Tong van die saaie, logge Cerberus
Grof hijgend aan de poort, te onbekwaam
Om om het even wat daar schoon te likken

Laat staan de zwakke spier, zo zondig, zondig.
De tondel schreeuwt in vlammen
Maar laat slechts de vertrouwde stank

Van een gedoofde kaars!
Liefde, liefde, de zware rook die rolt
Van mij, dansend als de sjaals van Isadora. Wat ben ik bang

Zal één sjaal draaien in het wiel en stopt dan alles?
Gehuld in somber gele rook zoekt het
Een eigen weg. Het zal niet opgaan

Maar rollen rond de aarde
Waar het wurgt wie oud is of goedhartig;
Het zwakke

Prematuurtje in zijn wieg,
De afgrijselijke orchidee
Die zijn hangende tuinen ophangt in de lucht,

En het duivels luipaard!
De straling heeft hem wit gemaakt
En doodde in een uur

Bebotert de ontuchtige lijven
als de as van Hiroshima, vretend zonder gene.
Zo zondig. Zondig.

Liefste, de hele nacht
Ben ik een flikkering, uit, aan, uit, aan,
De lakens wellen, af en aan als dit perverse likken en gekus,

Drie dagen en drie nachten
Citroenzuurwater en wat kip
Water, water, ik kokhals van het water

Ik ben te puur voor jou of eender wie.
Jouw lichaam
Kwetst mij zoals de wereld God ook kwetst. Ik ben lantaarn ---

Mijn hoofd een maan
Gevouwen uit Japans papier, mijn goudbeslagen huid
Oneindig teer, oneindig duur.

Verbaast mijn warmte je dan niet. En mijn licht.
Op mezelf ben ik een camelia, zo groots
Stralend en komend en gaand, vlieg oh vlieg.

Ik denk dat ik van grond kan gaan
Ik denk dat ik nu opkom ---
De hete knikkers in metaal, ze vliegen en ik , liefste, ik

Ben een maagd
Van puur acetyleen
Bezocht door de rozen,

Door zoenen, cherubijnen,
Roze dingen wat dan ook.
Niet jij, noch hem

Niet hem, noch hem
(Mijn zelven vallen uit elkaar, oude hoerenmantels) ---
Naar het paradijs.