'k nodig je uit
en bied je niets
want jij neemt
alles met je mee
- gekoesterd
nu je schaduw
en altijd het gedenken
aan jouw geur
schep ‘k ons een knop
te bloeien toon na toon
om in gemeenschap
’t lied te schrijven
- en in mijn nood
verlies ik vreugde
aan de mooiste fonkeling
verstrooi vruchtbare as
van ’t ogenblik:
hoe jij mijn hart lijmt
Froukje Vos: | Zondag, juni 14, 2009 17:35 |
hoe jij je woorden schrijft, woord voor woord.. En dat ik je woorden gisteren mocht horen, blij je ontmoet te hebben. liefs Froukje |
|
ela: | Zondag, juni 14, 2009 12:23 |
Een woord dat vreugde schenk zweeft in het rond, het moet enkel op het juiste moment uitgesproken. ela |
|
lonely 1: | Zondag, juni 14, 2009 11:24 |
zoals altijd vind ik dit zo mooi, liefs en knuffel, hilde |
|
Nummer 127 : | Zondag, juni 14, 2009 09:32 |
wat een mooie ode :o Nr 127 |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 14 juni 2009 | ||
Thema's: |