je gezicht is dood
maar in de lijnen
schemert al herinnering
je warmte is verschoond
en in je hand ontplooien zich
mijn tranen en jouw troost
je blik bracht leven daagde uit
om meer te geven keek en hielp
als anderen bleven steken
je stem klinkt door in onze woorden
we schrijven zinnen met jouw naam
het verhaal van leven neemt geen einde
vertelt heel lief jouw waardevol bestaan
wil melker
26/05/2009
hiljaa: | Donderdag, mei 28, 2009 10:34 |
sterk aanvoelend schrijven voor me deze dagen van verwerking van mijn moederke met stille tranen gelezen knufliefs--hiljaa-- |
|
Hilly N: | Dinsdag, mei 26, 2009 16:01 |
Bijzonder, vooral de laatste strofe Groet, Hilly |
|
~MeLoDy~: | Dinsdag, mei 26, 2009 13:57 |
droefmooi... gr. MeLoDy |
|
Ria Klein Herenbrink: | Dinsdag, mei 26, 2009 09:45 |
de dood is opstaan in nieuw leven heel mooi en bijzonder je gedicht liefs en fijne dag Ria |
|
Omni Allumini: | Dinsdag, mei 26, 2009 05:12 |
lief ja.. mooi einde x | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 26 mei 2009 | ||
Thema's: |