Zomaar verlies je de realiteit uit het oog.
Dat was toen jij uit mijn leven weg vloog.
Ik zag het niet zo helder meer.
Het denken aan jou doet me best wel veel zeer.
De gedachte aan jou geeft me vreugde en verdriet.
Maar toch is er haast niemand die dat ziet.
De dagen, weken en maanden gaan als een flits voorbij.
Maar wat ik mis ben jij.
Mijn geheimen nam je mee in je graf.
Ik hoopte je ooit weer eens te zien op een dag.
Maar steeds meer komt het besef bij mij binnen.
Ik ga deze strijd nooit kunnen winnen.
Mijn gedachtes worden nooit meer werkelijkheid.
Kon ik de hoop en gedachten maar kwijt !
Misschien dat ik het dan een plaats kan geven.
En dat ik dan zonder jou door zou kunnen leven.
Nu heb ik nog geen idee hoe dat moet.
Maar zoals het gezegde zegt: na eb komt vloed.
Ooit komt er een dag.
Waarop ik terug kijk naar de laatste keer dat ik je zag
Dan zal ik je vriendschap koesteren en dragen in mijn hart.
En weet ik dat ik je nooit meer terug zie op mijn levenspad.
Het is nu nog te vroeg om af te sluiten.
Binnen kort ga ik proberen mijn verdriet toch te uiten !!