Mattheus Passion.
Direct roepen de eerste klanken
herkenning op , dat lijden grijpt,
waarin Gods Woord zich straks zal voegen.
Verdiept zo de bezinning rijpt.
Het is een dalen in het lijden
waarin Gods lijden zich vermengt
met wat de mens kan overkomen.
Een wereld die ons lijden brengt.
Dat saam verwerken, samen dragen,
in aria met bloedend hart ,
een Lam geslacht , teer en onschuldig,
God zelf gedompeld in de smart.
De klanken vormen de gedachten
van wroeging , leed ,van nijd en haat,
waarin de Liefde ’t al wil schenken
tot overwinning van het kwaad.
Hoe kan muziek zo diep vertolken
dat wat zo onuitspreek’lijk lijkt
waarin ons religieus gevoelen
verbijsterd naar dit lijden kijkt.
Het volk , de wereld, koorgebonden,
uiten hun macht , onmacht tegelijk
veroordeling en vraag vermengen
het onbegrip rond liefdeblijk.
Wij zetten ons met tranen neder:
de laatste noten zweven heen
intense stilte doet begrijpen
hier waren God en mensdom een.
th