Sterven.
omdat ik niet meer slaap, me door nachten waak
wezenloos door beelden die versmelten tot vlammen
die alles blijven verteren op hun weg - ik voel je
ik draag je, omarm je alsof je dichter bent, voelt
tranen op je wimpers trillen voor ze vallen, verlost
als het sterven eens zo gemakkelijk zou worden
zou ik deze God danken voor zijn meelevendheid
maar ik zwijg, jij kreunt, samen ruiken we angst
mijn thuis zal niet het jouwe zijn, in verlossing
ik deel je met werkelijkheid, ga aan je voorbij
dit lot is mij alleen schuldig - vlucht zolang je kan
nog eenmaal je warme adem langs mijn hals
boeien rinkelen, voor ze je losmaken - hou van mij
je ogen blikken triest maar hoopvol naar het licht
de zonnenstralen die je wangen strelen, als mijn hand
die spoedig verkoold zal zijn, in de jouwe mijn amulet
het stro vlamt al, ik gil.
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 20 maart 2009 | ||
Thema's: |