Plastic plantjes
op de vensterbank
Lila, geel en wit.
Een schone rij.
Want daarin kwam geen luis.
Zij had haar laatste thuis- gevonden.
Met foto‘s van kleinkinderen aan de muur.
Haar tafel bij het raam.
Zo kon ze het grasveld zien
en ook de dennenbomen
in groepjes samen.
met de bus daar net nog op de hoek.
Want zij wachtte op haar kinderen die kwamen.
.
Toch als de zuster klopte
en binnen ging
met medicijnen,
thee,
een boterham,
een groet,
dan lachte zij heel even.
Dan vertelde zij steeds opnieuw
haar enige verhaal.
Dit was haar geest, haar zijn en taal:
Een klein geworden leven.
Auteur: Leon Larssen | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 17 maart 2009 | ||
Thema's: |