gebroken
je ziet me,
een zelfzekere uitstraling,
veel vrienden,
veel zelfvertrouwen.
je raakt me,
één tik op die plaats,
en ik stort ineen,
onzekerheid knaagt aan mijn geweten.
je breekt me,
complexen stapelen op,
dingen die je zei dwalen in mijn hoofd,
gebroken.
een zelfzekere uitstraling,
veel vrienden,
veel zelfvertrouwen.
je raakt me,
één tik op die plaats,
en ik stort ineen,
onzekerheid knaagt aan mijn geweten.
je breekt me,
complexen stapelen op,
dingen die je zei dwalen in mijn hoofd,
gebroken.
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127 : | Zaterdag, maart 14, 2009 22:05 |
| heb maar geen schrik voor het leven het is breken of gebroken worden ik verkies de twee Nr 127 |
|
| Werner Domroese: | Zaterdag, maart 14, 2009 13:37 |
| Geef ze een plaats in je hart om in te rusten, in plaats van ze te laten dwalen in je hoofd, de dingen die wederpartij heeft gezegd. Wellicht vreemd dit van iemand te horen die zelf rust noch voldoening kan vinden in zekere onrechtvaardigheid. | |
| _Lieverdje_: | Zaterdag, maart 14, 2009 05:58 |
| prachtig toch droef geschreven liefs |
|
| ela: | Zaterdag, maart 14, 2009 00:23 |
| Laat je niet imponeren, tenslotte heeft iedereen een zweem van waarde in zich. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: zonnetje* | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||