Bolero.
Ik wacht op jou.
Uit straatlicht valt regen als gele gensters,
vervormd neonlicht door betraande vensters.
Een bekend deun klinkt uit de radio,
ik neurie mee, God ja, Ravel's Bolero.
Lichtbundels zwaaien langs kamermuren,
ik wacht, ach nee...de auto van de buren.
Twijfel heeft mij van blijdschap beroofd.
Het laatste theelichtje dooft.
Ik wacht...
Frans Vanhove.