Voorbij ……?
Heel langzaam is de kist omlaag gelaten
en heeft het groen de rozen toegedekt,
door kleinkinderen gelegd als teken
dat liefde bloemen tot zich trekt.
De vele handen die geschud zijn
woorden vol troost die zijn gezegd
de stilte heeft het al overgenomen
en haar contouren wreed opengelegd.
Nog even resten nog familie en mijn kind’ren
en drinken wij de koffie thuis bij mij
dan valt de stilte die zal blijven
en staar ik naar haar foto hier terzij !
Nooit zal haar lach nog door de kamer schallen
noch zal haar stem mij roepen voor ’t ontbijt
ben ik vanaf vandaag -de rest der dagen-
alleen nog aan mijzelf hier toegewijd.
De meubels , foto’s en de schilderijen
het eetgerei , t.v. en radio
zij zijn gestreeld eens met haar handen
en wekelijks bewerkt met de plumeau.
Hoe lang zal ik die beelden in mij voelen
nog horen hoe haar tred de kamer vult
alles herinnert aan haar doen en laten
en heeft mijn krampend hier zijn nu omhult.
Vasthouden wil ik de herinneringen
die als een film in ongekende vaart
mijn hoofd rond woelen in een razend tempo
waarin ’t verdriet dat ik beleef haast niet bedaard.
Ik zie de jaren die wij samen deelden
als fata morgana klemmend om mij heen
ik zou ze nogmaals blijde op willen pakken
maar ’t is maar beeld , de werk’lijkheid ging heen.
De foto’s tekenen de gang der jaren
die weggebrokkeld in een album staan .
Tranen vertroebelen de beelden
die als een waas voorbij mij zijn gegaan.
Heer , wil deez’eenzaamheid doorbreken
dat ik gelouterd door Uw Geest en Woord
weer richting vind om voort te trekken
waarbij de liefde die er was niet wordt verstoord.
9-3-09 th