Hersenskronkels
Er zijn momenten dat ik dingen wel eens overdenk. Een van die dingen is de waarde die liefde heeft ten opzichte van verliefdheid. Kan het een niet zonder het ander, is het onlosmakelijk verbonden met elkaar? Ik heb daar wel een mening over, maar verkondigen doe ik hem niet. Het is iets van mijzelf. Ik zie harten breken en opengaan als oesters. Vreemde gewaarwording en soms in een tijdsbestek van een seconde. Twijfel en verwarring, vooral diep van binnen. Wat laat je gaan, waar begin je aan en wat zal het brengen of niet. Er zijn twijfels genoeg, en toch denk ik zelf nu na een maandenlang beraad, pluk de dag, geniet van elk moment en spreek je liefde uit. Het is wat ik voel en denk, maar niet een mening die ik deel en verkondig. Want zoals jij bent en het leest, zal vast anders zijn, en dat is je goed recht.