Ik weet het niet meer.
Gedachtes in mijn hoofd,
van wat ik mezelf heb beroofd.
De problemen stapelen zich op,
en ik zit met mezelf in de knoop.
Vage gedachtes dwarrelen er nog,
maar die worden stuk voor stuk verkocht.
Wat moet ik nu doen?
Waar moet ik heen?
Wist ik het maar,
dan was ik er meteen.
Niemand die mij helpen kan,
alles stapelt zich op mijn hart.
Overal schrammen en wonden,
maar wonden helen niet..
was dat maar een wonder.
Ik huil mezelf in slaap,
wachten tot iemand met mij praat.
Ik voel me alleen en eenzaam,
is er niemand waar ik mee praten kan?
Ik weet het gewoon niet meer,
alles doet zo een zeer.
Geen een die me helpen kan,
want...
IK WEET HET GEWOON NIET MEER!
(reallife)