Zo is het leven
De ene dag hoor je zoveel verdriet
laten wij dit alles nooit vergeten
De wereld stond vierentwintig uur bol
Om hun medeleven te laten weten
Onvoorspelbaar hoe dit kon gebeuren
In iedere krant viel het te lezen
Ik sla dan heel even een bladzijde terug
denk aan hen, die niet meer leven
dagen vol leed dat be leeft iedereen mee
wat deze mensen is overkomen
gedenk allen even dat zo n laffe daad
je het liefste bezit plots is ontnomen
mensen kijken niet graag om
dan zijn er meer belangrijke dingen
mij houdt het totaal in de ban
over alle tranen die nooit overgingen
Karin
Quicksilver: | Dinsdag, januari 27, 2009 11:52 |
Dan toon je tenminste dat je gevoel heb in je hart, dat je meeleeft met de ander!Mij houdt dit ook in de ban! Goed geschreven! Fijne dag,lieve groetjes dicky |
|
Lily May Parker: | Maandag, januari 26, 2009 18:04 |
in stilzwijgendheid gelezen, maar goed begrepen...Mooi Karin kus Lily May |
|
red one: | Maandag, januari 26, 2009 16:08 |
we vergeten zo snel, en ja het leven gaat door maar niet voor hen die getroffen werden. goed geschreven Groetjes red |
|
maria : | Maandag, januari 26, 2009 15:41 |
stil gelezen en ja ieder etmaal weer keer op keer zal het de nabestaanden en betrokkenen vervolgen met diep gevoel van verlies en leed kaarsen branden nog immer knuf met liefs, maria |
|
Anneke Bakker: | Maandag, januari 26, 2009 15:22 |
Nóg ben ik stil Karin en verbijsterd. Stil gelezen. veel liefs, Anneke |
|
Yellow : | Maandag, januari 26, 2009 15:18 |
ja Karin, allemaal bijzonder erg hoor, ik vind het ook vreselijk, wat mij betreft mochten ze de doodstraf terug overal invoeren, groetjes, Y. |
|
karinvangelder: | Maandag, januari 26, 2009 15:03 |
dank voor jullie antwoord. het is waar, zoals jullie het zien maar, net wat Fairouz zei. het voelt alsof het in je eigen tuin gebeurt de kindertjes weten het gode zij dank niet meer, maar arme ouders en familie die dit moeten verwerken. ook ik heb kleinkinderen en dat flitst dan door je heen. m,n dochter bij het onderwijs . ook daar kan zoiets gebeuren verder zou ik maar al te graag naar buiten Cobie. is helaas even niet mogelijk hoe graag ik ook zou willen. ik schrijf hoe ik voel |
|
kerima ellouise: | Maandag, januari 26, 2009 14:34 |
het houdt niet op nee...en wat fairouz zegt...daar kan ik me helemaal in vinden... ook al gaat m''n hart helemaal uit naar de nabestaanden. Zo diep en dieptriest liefs kerima ellouise |
|
Windwhisper: | Maandag, januari 26, 2009 14:32 |
ja Karin, zulke verdrietige dingen blijven wel even op je netvlies sudderen, toch is loslaten ook voor jezelf weer beter, want het leed van de hele wereld meedragen is veel en veels te zwaar. en zoals gezegd door oorlogen en rampen sterven ook veel kinderen en mensen , we zijn gelukkig nog mens en het raakt ons nog, omdat we gevoelig zijn lieve groet Cobie fijne middag, het is heerlijk weer en zeker niet koud buiten |
|
Fairouz: | Maandag, januari 26, 2009 14:12 |
Het blijft maar doorgaan Karin. En je vergeet het niet nee...maar je moet het ook los kunnen laten anders heb je geen leven meer. Wat mij verbaasde is de ophef erover Want elke dag sterven er ik weet niet hoeveel kinderen en die hebben ook ouders. Zal wel komen omdat het nu zo dichtbij komt ? Tamara werkt ook in een kinderopvang genaamd Little world....je moet er niet eens aan denken he ? Liefs, Fairouz |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, januari 26, 2009 14:09 |
En zo is het mooi verwoord gr.janny |
|
christina: | Maandag, januari 26, 2009 13:50 |
Ja Karin en het gaat maar door nu las ik weer over een familie drama een man op zijn eigen zoon dikke knuff en maak je niet te druk he |
|
Auteur: karinvangelder | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 26 januari 2009 | ||
Thema's: |