Hier zit ik dan. Helemaal alleen. Mezelf te realiseren wat ik nu nog heb, misschien ook wel kwijt raak.
Hopeloos staar ik vooruit. Onwetend wat het volgend me moment mij brengen zal.
Kinderen dat ik zie spelen. Lekker aan het hangen in een klimrek. Gek eigenlijk; het lijkt alsof het kind in mij naar boven komt.
Ik zie lachende en huilende spelende kinderen om mij heen. Een vader en een moeder of een alleenstaande ouder. Ik bedenk me opeens; misschien overkomt mij dat ook nog. Dat ik samen met mijn kinderen aan het spelen ben met jou aan me zij. Of misschien helemaal geen ouder wordt, als alles tussen ons niet meer goed komt.
Ik weet: ondanks de tijd, de lege dagen, de kilheid, de eenzaamheid en die stilte; dat er ook nog een lichtpuntje is. Want hopelijk ben ik je nog niet kwijt. En ben je nog gewoon de mijne. Niemand dat je van mij nog kan afpakken; ik hou je stevig vast.
Het kan misschien zo zijn, dat de verliefdheid die er vroeger was, bij je weg is.... Maar hopelijk is omgeslagen naar houden van! Voor mij is zonder jou moeten leven iets wat ik nooit gehoopt had.
Kijk, daar gaat weer een traan zijn eigen weg. Bibberende handen van de kou.
Ik mis je en ik voel die leegte. Ik wil je niet kwijt; niet als mens, niet als vriend en al helemaal niet als geliefde. Jij was de mijne en kende mijn verleden, jij bent de enige dat alles van mij weet. Jij was de enige waar ik zoveel mee heb meegemaakt en lief had tot het bittere eind.
6 liefdevolle jaren, o zo een heerlijk gevoel gaven die. Ik wou dat je mij nu kon kussen en liet blijken dat ik niet bang hoef te zijn. Dat ik je niet kwijt raak en al het pijn weg nam. Ik wou dat je me kaak streelde en weer beter maakte.
Misschien is het allemaal te veel gevraagd en verlang ik te veel van je. Maar wat ik alsmaar niet kan begrijp, is dat je met andere de grootste lol kunt hebben, en kunt lachen terwijl je eigenlijk van binnen brand van pijn.
Tegen over mij laat je dat blijken in harde en rakende woorden, iets minder bot zou prettig zijn. Je zou is moeten weten hoe erg zoiets voelt, het doet me allemaal pijn.
Je wenst me een ander toe, terwijl jij de enige bent dat mij begrijpt. Ik wou dat je me net als vroeger, me lief had en bij me blijft voor altijd.
Ik mis je lieve woorden, dat schattige kopje en die lieve lach. Je moet weten mijn hart blijft de jouwe, ook al wil je dat niet. Ik blijf van je houden tot ik mijn laatste adem uitblaas, mijn schat!
Liefs,
Je kleine hamstertje of te wel je lieve sgat.