jullie zeggen dat ik sterk ben..
waar waarom zie ik het niet op die manier.
jullie zeggen dat ik een vechter ben..
mar waarom sta ik dan nog steeds hier..
jullie zeggen dat ik trots op mezelf moet zijn..

maar waarom doet alles nog toch nog steeds.
zo een verschikkelijk pijn.

ik kijk dagelijks uit het raam..
ik wens dagelijks dat het anders kon zijn.
ik bid tot god, en vraag hem
of het alsjeblieft anders kan gaan..

jullie zeggen dat ik sterk ben'..
omdat ik het jarenlang alleen heb gedaan
hoe kan ik sterk zijn..
als ik jarenlang alleen heb gestaan..

hoe kan ik een vechter zijn..
als ik mezelf jarenlang heb verschuild.
mezelf van nacht tot nacht..
in slaap heb gehuild..

ik zie mezelf als zwak..
omdat ik nooit voor mezelf opkwam..
dat ik mezelf nooit verdedigde klap na klap.
dat ik nooit wat terug zei ..
woord na woord.

ik verstopte mezelf voor 17 jaar lang..
hoe kan ik dan sterk zijn..
erom huilen is een zwakte..
weglopen van alles is een zwakte..

omdat ik mezelf nooit van kant maakte.
maakt dat een sterkte..

neey.. het maakt me zwak..
ik had eerder op moeten staan..
en moeten zeggen dat ik het zat was..
maar het enigste wat ik deed..
is mijn tranen laten gaan..

ik sta niet sterk in mijn schoenen..
want ik heb het lef niet om egt te zeggen wat ik denk..
en dat zal ik ook nooit kunnen..