Glorieklokkenglorieklokkenzullen luidenals Gods kind'renbinnen gaanin die stadmet paar'len poortenwaar je plaats alklaar zal staanwaar de tafelreeds gedekt isen de klokkenfeestelijk slaanvoor iedereen dieer genood'iszullen schellen vande ogen gaan...daar geen rouw meeren geen tranenwant God zelf wist zedaar wegen je dierbarenherkennenen daar brood met goed belegwelk een vreugdezal dat wezennooit geen angst meeren geen pijnJezus zelf gaf tochZijn levenvoor wie in Hem gelooftzal het eeuwigvreugde zijn...Jannie
Anneke Bakker: | Maandag, januari 26, 2009 15:23 |
Met diep geloof en vertrouwen gelezen Jannie, mijn lief zal geen pijn en angst meer hebben. Lieve groeten Anneke |
|
Hilly N: | Vrijdag, januari 23, 2009 08:37 |
Mooi zo''n vast geloof Jannie lieve groet, Hilly |
|
arie: | Donderdag, januari 22, 2009 19:46 |
Respect voor jouw geloof en je vertrouwen liefs, arie |
|
Anneke Bakker: | Donderdag, januari 22, 2009 17:58 |
Dit gedicht raakt me diep Jannie, mijn lief schoof drie maanden geleden bij Hem aan tafel, zonder angst en pijn. Lieve groet. Anneke |
|
Windwhisper: | Donderdag, januari 22, 2009 15:48 |
hier ook respect voor je schrijven liefs Cobie |
|
Quicksilver: | Donderdag, januari 22, 2009 15:02 |
Met diep respect gelezen, erg mooi geschreven! Liefs,dicky |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 22 januari 2009 | ||
Thema's: |